Człowiek wobec śmierci na przykładzie Dżumy Alberta Camusa

Ludzie ci są postawieni w bardzo trudnej i nietypowej sytuacji. Musieli żyć z dżumą wobec której nikt nie może być obojętny. Nie może, bo zakorzenia się ona w każdym, dotyka najbliższych, bądź ich samych i radykalnie zmienia ich dotychczasowe życie. Każdy wobec dżumy musi się jakoś zachować. Ludzie opisywani w utworze przechodzą różne fazy. Od momentu zamknięcia bram miasta, nierzadko tracili pracę, brakowało im łączności ze światem więc zaczęli tworzyć swój świat w obrębie Oranu. Poddawali się wszelkim uciechom, pili alkohole, bywali w kawiarniach, restauracjach, jednak po pewnym czasie gdy zaczęli odchodzić ich bliscy, zobojętnieli. Świadczy o tym cytat pochodzący z tego utworu: „Dżuma odebrała wszystkim siłę miłości, a nawet przyjaźni, trzeba to powiedzieć. Miłość bowiem żąda odrobiny przyszłości, a myśmy mieli tylko chwilę.” Niegdyś ludzie wierzyli w Boga teraz raczej w talizmany, przepowiednie… O czym świadczy kolejny cytat z powieści Camus, a mianowicie: „Dżuma zniosła sądy wartościujące.

Autor przedstawia ogół ludzi, mamy też ukazane postawy pojedynczych bohaterów. Dr Bernard Rieux, jest lekarzem z powołania, niesie pomoc bez względu na wynagrodzenie. Prezentuje postawę aktywną choć widać, iż jest zmęczony i nie zawsze dobrze traktowany przez pacjentów.

Jean Tarrou, człowiek tułacz, dżuma także czyni zeń człowieka aktywnego, organizatora niosącego pomoc. Tarrou ginie, jednak przez całe życie robi to o czym marzył- walczy ze śmiercią, stoi po stronie ofiary. Cottard, przestępca po nieudanej próbie samobójczej. Dżuma absurdalnie przyniosła mu wyzwolenie. Koniec epidemii Cottard przyjmuje z ogromną obawą. Wariuje, zamyka się w domu i strzela z okna do ludzi, zostaje schwytany przez policję. Ojciec Paneloux, przyjmuję postawę bierną. Głosi swoistą naukę, że dżuma jest karą, którą Bóg zesłał na ludzi grzesznych. Gdy zobaczył śmierć niewinnego dziecka dopiero zmienił zdanie. Umiera odpierając pomoc.

Najdłużej zatrzymam się przy osobie Raymonda Ramberta, gdyż jest to postać która ewoluuje. Bohater ten jest dziennikarzem, który znalazł się w Oranie tuz przed wybuchem epidemii i został przymusowo zatrzymany. Pozostawił w Paryżu kobietę, którą kochał. Początkowo usilnie dążył do ucieczki. Lecz pozostał. Miała na to wpływ wiadomość o tym, iż doktor Rieux też jest odizolowany od ukochanej żony. Pozostał, przyjął postawę aktywną. Dżuma sprawiła, że nauczył się prawdziwych wartości. Zwalczył zło tkwiące w sobie – egoizm. Los każdej postaci to przykład. Godność i siła człowieka postawionego wobec zarazy, wojny i złych instynktów polega na podjęciu działań. Ludzie którzy przeżyli dżumę mają wiele pozytywnych cech m.in. wytrzymałość, dążenie do celu, chęć pomocy innym, aktywność w swym życiu, gdyż wiedzą, że wszystko się może zdarzyć…