Marcel Proust „W poszukiwaniu straconego czasu” za cel postawił poznanie ludzkiej jaźni. Główny bohater utworu to Marcel – człowiek rozczarowany życiem, poszukujący jego sensu. Wybawienie znajduje z chwilą podjęcia działania. Akt twórczy, na jaki się decyduje, to napisanie powieści. Literatura pozwala mu odzyskać wspomnienia, a tym samym utracony czas. W „Czasie odnalezionym” bohater odkrywa prawdę, że „..rzeczywistość tworzy się tylko w pamięci”. Zastosowana w powieści retrospekcja pozwala Marcelowi określić się poprzez własne wspomnienia. W swoim dziele Proust zawarł mnóstwo odwołań do sztuki- jest zatem pisarzem kultury. Jan Błoński w eseju pt: „Widzieć jasno w zachwyceniu” napisał na ten temat: „Proust…nasycił swe utwory obrazami twórczej działalności człowieka”.