„Bowaryzm” to postawa życiowa charakterystyczna dla Emmy Rogalt – głównej bohaterki XIX-wiecznej powieści Gustawa Flauberta „Pani Bovary”. Cechy bowaryzmu to emocjonalne podejście do życia – sentymentalizm, rozbuchana wyobraźnia i nieumiejętność pogodzenia się z rzeczywistością, taką jaka jest. Emma to wrażliwa, młoda kobieta, która jednak pragnie od życia znacznie więcej, niż może dostać. Marzą jej się wielkie romanse i uniesienia. Uwielbia otaczać się pięknymi i drogimi przedmiotami, na które trwoni zarobki męża- poczciwego, kochającego- ale naiwnego Karola. Spełniania Emma szuka w ramionach kolejnych kochanków, jednakże poczucia trwałego szczęścia nie osiąga. To, oraz fakt bankructwa, w jakie wpędziła rodzinę, doprowadziło bohaterkę do samobójstwa.
Sam Flaubert ukazując Emmę w sposób obiektywny, nie ocenił jej. Według mnie jest to przedstawienie kobiety nieszczęśliwej, która nie potrafi żyć sama ze sobą. Myślę jednak, że wziąwszy pod uwagę niektóre z jej odczuć i pobudek, da się je zrozumieć. Spojrzeć ja nią można przecież nie tylko przez pryzmat złych uczynków, jakich się dopuściła. Emma to jednostka mająca odwagę ubiegać się o własne szczęście. Żyła w nieprzystającym do jej potrzeb miejscu i stanie społecznym. Flaubert dokonał drobiazgowego studium psychologicznego kobiety z prowincji, która nie potrafi pogodzić romantycznych ideałów z nudną egzystencją w małym miasteczku. Ucieczka od prozaicznego świata w sferę ułudy wynika z poczucia niedosytu życia. Na podstawie „Pani Bovary” widać, że zazwyczaj kończy się ona bolesnym rozczarowaniem.