Dla Reymonta- inaczej niż dla wielu innych twórców epoki- wieś to nie jest ciekawostka folklorystyczna, ale określona społeczność mająca swoje problemy i znająca swoją wartość oraz rolę, jaką mają spełnić. Śmiało możemy powiedzieć, że nie jest ona przejawem chłopomanii. Zjawiska artystycznego, które przesadnie i naiwnie idealizowało życie chłopów na wsi. Chłopomani byli inteligencji młodopolscy, którzy sądzili, że zastój panujący w środowisku oraz postępujący kryzys kulturowy może przezwyciężyć tylko powrót do natury. Taką osobą był Pan Młody z „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. W Bronowickim dworku zderzyły się ze sobą dwie warstwy społeczne – inteligencja oraz chłopstwo. Obie niekoniecznie przyjaźnie do siebie nastawione budziły nawzajem ciekawość i zainteresowanie. Akcja dzieje się w domu gospodarza, który znalazł się na wsi dzięki ślubie z chłopką. Po samym wystroju domu można poznać, że to nie jest typowa wiejską chatą kryta strzechą. Oprócz normalnych ludowych przedmiotów znajdują się rzeczy takie jak zegar, biurko czy stolik w stylu empiru, charakterystyczne dla miejskiego wystroju
. Chłopi zaproszeni na wesele wzbudzają duże zainteresowanie wśród gości z miasta. Cechujący się witalnością mężczyźni cieszą się z okazywanego na ich widok przez mieszczanki zachwytu. Obraz wsi najlepiej ukazany jest w ich zachowaniu. Z jednej strony cechuje ich ciekawość świata i chęć działania. Niestety z drugiej strony są porywczy i niedojrzali. Czepiec jest dumny z bycia chłopem. Powołuje się na bohaterów wywodzących się z chłopstwa. „Z takich jak my był Głowacki”. Nie czuję się gorszy od inteligencji i chętnie podejmuje rozmowę na różne tematy począwszy od polityki, a skończywszy na informacjach ze świata. Gorąca krew nie pozwala mu na bezkonfliktowe rozwiązanie problemów. Wszystkie spory najchętniej rozwiązałby pięścią. Na domiar złego alkohol od którego nie stroni tylko potęguje jego awanturniczość. O tym, że chłopi są dobrym materiałem na powstańców widać także w Jaśku, który mimo zabawy, na wieść o powstaniu chce działać i jedzie z polecenia Gospodarza zwoływać ludzi z sąsiednich wsi. Natomiast starszyzna patrzy na wspólną zabawę z lekkim niepokojem. Inteligenci boją się, bo pamiętają przeszłość. W 1846 roku Austria rozpowszechnia plotkę o rzekomych planach zbrojnych szlachty polskiej przeciwko chłopom. Na reakcję nie trzeba było długo czekać. Chłopi pod dowództwem Jakuba Szeli zaczynają pustoszyć obszar zaboru austriackiego plądrując dwory szlacheckie i mordując ich mieszkańców. Historia nazwała to wydarzenie, które na bardzo długi czas wpłynęło na wrogie relacje pomiędzy dworem i wsią – „Rabacją Galicyjską”