Chłopomania okresu Młodej Polski nakazywała artystom podejmować wiejską tematykę, zachwycać się zwyczajami, strojami ludu i praktycznie nie miała nic wspólnego z prawdziwą znajomością problemów wsi. Pisał o tym Stanisław Wyspiański w „Weselu”.
Ludność wiejska została przedstawiona w sposób realistyczny. Wyspiański nie tylko ukazał jej pozytywne cechy, ale także obnażył jej wady. Chłopi to w utworze grupa wewnętrznie zróżnicowana, mająca sporą świadomość narodową, ale i niedojrzała. Nie są zdolni do zrywu, są nieodpowiedzialni i naiwni, pogrążają się w marazmie i obojętności- stąd łatwe zwycięstwo Chochoła w finale.
Chłopi co prawda chcą sprostać zadaniu: stawiają się z kosami na błoniu, są gotowi do walki. Wezwania jednak nie będzie: Jasiek zgubił złoty róg, nie dojrzał bowiem do wypełnienia misji, wolał schylać się po czapkę z pawimi piórami, którą zresztą i tak zgubił. Skusiły go pragnienia mu bliższe- bogactwo i osobiste korzyści („Miałeś, chamie, złoty róg/Miałeś, chamie, czapkę z piór:/Czapkę wicher niesie,/Róg hula po lesie/Ostał ci się ino sznur.”). W tych słowach Chochoła obecne są trzy symboliczne przedmioty: złoty róg (jako symbol szansy odzyskania niepodległości), czapka z pawimi piórami (symbol próżności, przywiązania do dóbr materialnych, pragnienia bogactwa, egoizmu) oraz sznur (symbol niewoli).
W utworze tym obecnych jest wiele elementów symbolicznych. Symbolami są nie tylko przedmioty, ale także osoby (postacie z zaświatów) oraz sceny dramatu. Chata, w której rozgrywa się akcja, jest także symbolem- symbolem całej Polski, a osoby w niej przebywające to przekrój całego społeczeństwa. Przykładem symbolicznej sceny jest widok chłopów stojących z postawionymi kosami – jest to symbol dzielności chłopów w nawiązaniu do ich mężnej walki w bitwie pod Racławicami, gdzie walczyli właśnie takim orężem.
W „Weselu” http://wesele.klp.pl/a-5984.html ludzie z miasta (np. Radczyni) myślą o chłopach schematycznie, są przekonani o swej wyższości i naturalnej roli przewodnika narodu (chociaż równocześnie obawiają się chłopów). Dwa światy (inteligencki i chłopski) stykają się, ale pozostają sobie obce, wzajemnie niezrozumiałe. „Wesele” to wielki dramat narodowy- gorzki rozrachunek z teraźniejszością i przeszłością, zbiorowy rachunek sumienia.